ไม่ค่อยมีใครเข้าใจ(เรา)

หลังเราตัดสินใจพักเรื่องPokerเอาไว้อีกครั้ง
เรามาลองนั่งคิดทบทวนถึงชีวิตและตัวเรา
มันก็มีเรื่องให้คำนึงมาก โดยมีเหตุและผลที่บางทีก็อธิบายไม่ได้ชัดเจน

เราเดินทางมาบนเส้นทางที่ใครๆก็ต้องบอกว่าไม่มั่นคง
ซึ่งแน่นอนใครๆก็มองออกว่าอนาคตเราจะจบอย่างไร
ตัวเราเองก็พอจะรู้ว่ามันจะไปจบตรงไหน แต่ทำไมเรายังดื้อดึง
นี่เป็นอีกอย่างที่ทำให้ชีวิตเราพังหรือไม่ประสบความสำเร็จเรื่องต่างๆ
เราทำอะไรไม่สุด เราทำหลายๆอย่างไม่มากพอ เราล้มเลิก เราเบื่อหน่ายไปก่อน
เราเลือกเดินเส้นทางนี้เพราะเราเบื่อหน่ายโลกภายนอก เราเบื่อหน่ายสังคม(ทุนนิยม)
เราเบื่อหน่ายตัวเองในอดีตที่มันโครตจะเห็นแก่ตัวและไม่ยอมรับความจริง egoครอบหัว
เราเบื่อหน่ายที่ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยได้ตัดสินใจเรื่องต่างๆในชีวิตด้วยตัวเองมากพอ
ทำให้เราคิดว่าเราขาดภาวะผู้นำ ขาดความกล้า กลายเป็นคนขี้กลัว ขี้อาย
จนทำให้เราขาดสิ่งสำคัญมากๆคือ ทักษะการเข้าสังคม ซึ่งเราเสียใจมาก
แต่อดีตก็คืออดีตเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เราเลยต้องตั้งใจทำอนาคตให้ดี

เราเลยตัดสินใจหาเส้นทางที่จะช่วยเราให้ดีขึ้น อย่างน้อยๆก็ทางจิตใจ
โดยเส้นทางนี้เราค้นพบมันโดยบังเอิญ เป็นจุดเปลี่ยนที่สุดในชีวิตเราเลยก็ว่าได้
เราได้เรียนรู้ว่าจริงๆแล้วตัวตนเราเป็นอย่างไร แล้วทำอย่างไรเราจึงจะพัฒนาตัวเองได้
ทุกๆอย่างที่เราเรียนรู้มา มันชี้ไปที่คำว่า"เข้าใจ"

ถ้า"เข้าใจ"ไม่ว่าจะเข้าใจเรื่องใด เราจะพัฒนาสิ่งนั้นๆได้
เราจึงต้องทำความเข้าใจตัวเอง และทำความเข้าใจมนุษย์และจิตวิญญาณ
เราต้องทำความเข้าใจทุกๆเรื่องที่เกี่ยวข้อง ที่จะทำให้เราเข้าใจตัวเราเองได้
และเราก็ยังคงทำความเข้าใจเรื่องๆใหม่ๆตลอด และคิดว่าคงต้องใช้เวลาทั้งชีวิต
เพื่อพัฒนาตัวเองไปทีละนิดทีละหน่อย
เพราะเราได้เข้าใจแล้วว่า"เราไม่สามรถพัฒนาตัวเองได้ในข้ามคืน"

การที่เราเขียนบันทึกลงมาเป็นสิ่งที่ทำให้เราพัฒนาได้เร็วขึ้น
เมื่อเราได้พิจารณาเรื่องราวทั้งในอดีตและปัจจุบันไปพร้อมๆกัน
มันทำให้เรายิ่งเข้าใจเรื่องราว ความคิดของเราได้มากขึ้น
สิ่งที่ทำให้เรานึงถึงการพัฒนาคือการที่เรานึกถึงอดีต
อดีตที่เราเคยฝันถึงชีวิตที่ดี และอดีตในขณะที่ชีวิตเราย่ำแย่
มันจะค่อยเตือนเราเสมอว่าเราเป็นใคร และเราต้องไปทางไหน
หากเราหลงทาง หากเราลืมตัวตน เพียงแค่เราเข้ามาอ่านบันทึก
เราก็จะสามารถกลับไปสู่เส้นทางที่เราต้องการได้
เราอยากชวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนที่ได้อ่านบันทึกเรา
มาเขียนบันทึกกันเขียนอะไรก็ได้ ใส่ความรู้สึกที่แท้จริงลงไป
สร้างมันให้เป็นสิ่งที่ดี และส่งต่อให้คนอื่นๆได้ซึมซับเรื่องราวดีๆ

วันนี้เราเริ่มรักตัวเอง หลังจากหลายปีที่เราไม่เคยชอบสิ่งที่เราเป็น
เรายอมรับและปรับเปลี่ยน เราทำความเข้าใจและรักสิ่งที่เป็นเรา
เราคิดว่า
มันเป็นการเริ่มต้นที่ดี ที่เราจะรักคนที่คิดไม่ดีกับเราได้
หรือแม้คนที่พยายามทำลายเรา เราอยากจะรักทุกๆคนให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
เรายังคงหวังว่าเราจะสามารถทำได้ก่อนเราจากโลกใบนี้ไป

เราดูเหมือนจะเขียนแต่ข้อเสียของตัวเอง
แต่จริงๆเราก็มีข้อดีอยู่บ้าง หลายๆอย่างเราเป็นต่อคนอื่นด้วยซ้ำ
เรายังคงภาคภูมิใจในตรงนั้นเสมอ และพยายามแก้ไขข้อเสีย
อันไหนแก้ได้ก็แก้ อันไหนเกินเยียวยาถ้าเรามีโอกาสก็จะปรึกษาแพทย์
แต่ในระหว่างนี้เราโอเค เราดีขึ้น เราโตขึ้น เราเข้าใจมากขึ้น

เราเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งสั้นๆของโลกใบนี้
และโลกใบนี้ก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆของจักรวาลนี้
เราคิดว่าสิ่งดีๆที่ทำได้ ไม่ใช่การหาเงินทองเพื่อครอบครัว
แต่เป็นการส่งต่อความคิด ทัศนคติ และการกระทำดีๆให้ครอบครัว
เราอยากให้ครอบครัวเราเป็นส่วนหนึ่งส่วนเล็กๆในการพัฒนาทรัพยากรบุคคล

(การ‘ลอกหนังหน้า’ของตัวเอง เพื่อต้องการหลุดพ้นโฉมหน้าที่ปิดบังจิตใจอันบิดเบี้ยวของThe Joker)

ปล. ภาพประกอบรอบนี้น่ากลัวหน่อย

“ The fact that I can plant a seed and it becomes a flower, share a bit of knowledge and it becomes another's, smile at someone and receive a smile in return, are to me continual spiritual exercises. ” : Leo Buscaglia

Goodluck,

Introvert man.