บันทึกความคิด : เป้าหมาย

วันนี้พอได้เขียนบันทึก เลยรู้สึกอยากเขียนเรื่องนี้ทิ้งไว้
อย่างน้อยๆให้มันได้เตือนใจเรา ให้เรามีแรงสู้เพื่ออนาคต

เราเป็นคนกลางๆอย่างที่เขียนไปในหลายๆครั้ง เรารู้ตัวและคิดว่าคนกลางๆแบบเรา...
คงรู้สึกตัวกันทุกคน เราเลยมีความคิดว่า"ไม่เป็นไร ถ้าเราเป็นคนแบบนี้เราคงต้องทำอะไรสักอย่าง"
(กลางๆคือไม่เก่งอะไรสักอย่างเหมือนเป็ดน้อย)

ทำอะไรสักอย่าง คือ ทำมันไปเรื่อยๆ ทำไปตั้งแต่อายุยังน้อยๆ
ทำไปจนถึงอายุ60-70เลย ถ้ามันไม่เก่งหรือเชี่ยวชาญในเรื่องนั้นก็ให้มันรู้กันไป
ซึ่งหากไม่ชำนาญอย่างที่หวัง เราคิดว่าถึงเวลานั้นเราคงปล่อยวางได้ง่ายกว่าอายุเท่านี้
จุดสำคัญของเราคือ เริ่มทำตั้งแต่อายุน้อยๆ20หรือต่ำกว่านั้นได้ยิ่งดี
แล้วถ้า40ปีผ่านไป เรายังทำอยู่แล้วยังไม่ประสบความสำเร็จในตรงนั้น เราก็คงต้องปลง
ซึ่งตอนนี้เราก็เริ่มมันมาแล้วตามจุดหมายปลายทางของเรายังต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อย36ปี
เรามองว่าเวลาจะเป็นตัวพิสูจน์ว่าเราเป็นยังไง และคือตัววัดระดับความสำเร็จของเราเช่นกัน

สิ่งที่ผ่านเข้ามาแน่นอนว่าอุปสรรคคือสิ่งสำคัญ มันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เราพัฒนาขึ้น
และเมื่อเรามองหาความสำเร็จเราก็ต้องผ่านอุปสรรคที่ต้องใช้เวลาเป็นตัวขับเคลื่อนไปให้ได้สะก่อน
(ความสำเร็จเราหมายถึงความพึ่งพอใจในตัวของเราเอง รวมถึงปัจจัย4และแน่นอนความสุขกับชีวิต)

ส่วนคนอื่นๆจะใช้ชีวิตและมีแนวคิดเช่นไรนั้นเราก็ไปล่วงรู้ไม่ได้
เราเลยอยากแชร์เรื่องราว แนวความคิดเราในอายุเท่านี้ทิ้งไว้
เพื่อวันนึงน้องๆได้เข้ามาอ่านและใครเป็นเป็ดน้อยแบบเราจะได้พอมีทางเดินบ้าง
เพราะชีวิตของเป็ดไม่ได้โสภา เราเข้าใจ

สู้ๆ หาความเป็นตัวเองก่อน แล้วหาสิ่งที่เป็ดอย่างเราชอบสักอย่าง
แล้วก็ลุยไปกับมันทั้งชีวิต ทิ้งตัวลงไปกับมันเลย เราเชื่อว่ามันต้องออกมาดีแน่นอน

-----------

ปล. วีดีโอไม่เกี่ยวกัน

“ Never, never listen to anybody that try to discourage you. ” : Mariah Carey

Goodluck,

Introvert man.