จากคนอื่น : สู่ตัวเรา : (ในวันข้างหน้า)

(Photo : gentwenty.com)

บางทีการที่เราได้นั่งฟังหลากหลายคนพูดคุยกัน
ตามประสาของเค้าเหล่านั้น ซึ่งคงถูกคอกันพอสมควร
เราก็ได้คิดตามมากมาย

เร่ื่องราวส่วนใหญ่ที่เราเข้าใจก็เป็นเหตุและผล
ที่นำมาซึ่งความแตกต่างของปัจเจกบุคคล
และแนวความคิดต่างๆ ต่อให้ศึกษาแนวทางของระบบเดียวกันมา
ผลลัพธ์และการกระทำที่เราเรียกว่า"กรรม"
ก็จะออกมาในรูปแบบที่แตกต่างกันไป

เท่าที่เรารับรู้มมาตลอดระยะเวลานึงนั้น
คนเหล่านั้นก็ยังคงปกปิดและมีนัยยะแอบแฝง
เกื้อหนุนพวกพ้อง และจริงๆก็ไม่ต่างกันคนอื่นๆ
เพียงแต่ต่างกันเล็กน้อย แต่เราคิดว่าเป็นรูรั่วใหญ่
คือ เค้าเหล่านั้นเอง ยังคงเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
เพราะเค้าเหล่านั้นมิยอมศึกษาตัวตนของตนเองให้กระจ่าง
แต่มุ่งศึกษาไปในตัวตนของบุคคลอื่นมากเกินไป
และเค้าเหล่านั้นมิได้มีความเคารพนับถือและภาคภูมิใจในตัวเองเลย

อย่างที่เรานั้นเคยพิมพ์ไว้แล้วหลายครั้ง
ครั้นเราไปสอนพิเศษให้กับเด็กๆ
เรามักจะบอกเสมอ หากสอบติดหรือสอบผ่าน
ให้ชื่นชมตัวเอง พี่(เรา)เองเป็นแค่ผู้สอน
น้องนั้นเป็นผู้ที่ลงมือทำจนผ่านมามาได้
น้องต้องภาคภูมิใจในตนเองให้มากๆ
ว่าทุกอย่างที่เป็นหรือสอบได้มานั้นน้องเป็นผู้ทำมัน
ไม่ใช่ว่าทุกๆอย่างก็มายกความดีความชอบให้กับสถาบัน
หรือให้กับอาจารย์ที่สอนพิเศษ
เนื่องจากว่าเราเองเห็นผู้ใหญ่มากมาย
ที่เป็นเหมือนเค้าเหล่านั้น เมื่อทำอะไรได้สำเร็จลุล่วง
ก็ได้แต่ขอบคุณคนนั้นคนนี้ แต่ปราศจากการขอบคุณตนเอง
และไม่เลยที่จะเคารพและรับรู้ในศักยภาพของตนเอง

ด้วยทั้งหมดทั้งมวลเราเองก็เคยเป็นคนสุดๆ
คนที่เชื่ออะไรก็จะเชื่อสุดๆ ทำอะไรก็ต้องทำให้สุด
ไม่ยอมใคร ขายหน้าไม่ได้ ประมาณได้ว่าEGOหนาๆเกาะกินใจเรา
จนวันนึงเราตระหนักได้ว่าสิ่งที่เราเป็น เราเป็นคนกำหนดทั้งสิ้น
เราหมดความภาคภูมิใจในตัวเองไปนานมากแล้ว
เราไปหลงยินดีอยู่กับการเอาชนะ หรือการได้เป็นที่หนึ่ง
เมื่อเราตระหนักได้นั้น เราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เราจากสภาพแวดล้อม(เพื่อน ที่เรียน ที่อาศัย)
เราเปลี่ยนทุกอย่างแบบฉับพลัน หรือเรียกกันว่าหักดิบเลย
ผลออกมาจริงๆเราว่ามันเห็นผลรวดเร็วมาก
สำหรับเราเราประเมินตัวเองแล้วว่าเราทำได้
หลังจากเปลี่ยนแปลงตรงนั้นได้
เรามีเพื่อนใหม่ เรามีที่เรียนใหม่ เรามีที่อยู่ใหม่
เราก็เริ่มหักดิบอีกครั้งโดยการเลิกบุหรี่จากวันละซอง
เป็นการไม่สูบเลยสักม้วน ทรมานแน่นอนอย่าได้ถาม
เพียงแค่ได้กลิ่นที่คนอื่นสูบก็ชื่นใจ
พอเมื่อร่างกายปรับตัวได้ เราก็รู้สึกดีขึ้น
แต่ไม่ได้ทั้งหมด เพราะใจเรายังไม่แข็งแกร่ง
หากเราอยู่ใกล้คนสูบ เราก็มีความรู้สึกอยากสูบอยู่
เราเลยพยายามฝึกฝนจิตใจ และแก้ไขความคิดเรา
จนมาวันนี้เราโอเคแล้ว เราก็เริ่มอีกครั้ง
รอบนี้เป็นการเริ่มออกกำลังกาย สลับวิ่ง
จากที่ไม่เคยออกกำลังกายเลยแบบจริงจัง
วิ่ง1กิโลยากมากๆ "อดทน"นะ คำเดียวเลย
ทุกวันนี้วันละ4-5กิโลเราโอเคแล้ว
และคิดว่าคงจะขยับไปเรื่อยๆ6-10กิโลถ้าเป็นไปได้
ถามว่าทุกวันนี้เรายังมีนิสัยสุดๆอยู่ไหม
ตอบได้เต็มปากเลยมามีติดมาครึ่งนึง
มันไม่ได้หายไปไหน แต่เราลดทอนมันลงครึ่งนึง
แล้วให้อีกครึ่งนึงเป็นการปล่อยวาง
ให้ทั้งสองมันผสมผสานกันในตัวเรา
และอย่างที่เราเคยบอกอีกครั้ง เราเชื่อใน
"ทางสายกลาง" "ไม่สุดโต่ง" "ไม่ลุ่มหลง"
ทุกๆอย่างที่มากเกินไป เราพยายามลดลงครึ่งนึง
เราไม่พยายามให้มันหายไปทั้งหมด
เพราะถ้ามันยังอยู่ตรงนั้น มันจะทำให้เราระลึกได้
ตลอดเวลาว่าเราเคยเป็นยังไง แล้วเราผ่านมันมาได้อย่างไร
เราเติบโตขึ้นด้วยอะไร ทั้งหมดนั้นแหละคือตัวเรา
ชีวิตเรายังเด็ก เราต้องเดินทางอีกไกล
แต่เราอยากได้การเดินทางที่มีคุณภาพจริงๆ
เราจึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง
และหวังว่าเราจะได้การเดินทางของชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพ
และได้เพื่อนร่วมทางที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความเข้าใจ

หลังจากหลุดเรื่องเค้าเหล่านั้นมาพักใหญ่
ก็จริงๆไม่มีอะไร เราเองมองเค้าเหล่านั้นเหมือนเรา
ทุกๆคนมีข้อด้อยและดี เราหยุดสนใจคนอื่นลงไปบ้าง
เพียงแต่มาบันทึกไว้มา ทุกวันนี้ที่กราฟมันวิ่งขึ้นและลง
ก็เพราะคนเรามีหลากหลาย มองกราฟเดียวกันยังทำกรรมออกมาต่างกัน
เราไม่อาจตัดสินใครได้ แต่ศึกษาและบันทึกช่วงเราเอาไว้
เมื่อกลับมาอ่านจงเข้าใจว่า ช่วงเวลาที่เราเข้าใจ
และปล่อยวางเป็นช่วงเวลาที่จิตใจเรามีความสุขและสงบที่สุด
หากในขณะที่กลับมาอ่านเราวุ่นวายใจ หรือมีเรื่องให้คิดไม่ตก
จงก้าวถอยหลัง ลดความรู้สึกลงครึ่งนึง
ปล่อยใจสมองพักการทำงาน แล้วหายใจเข้า-ออก
ลืมตาแล้วตั้งสมาธิ ปัญหาเป็นเพียงสิ่งที่เราแก้ไขยังไม่ได้
แต่วันนึงมันจะผ่านไปเหมือนเรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านมา

การเทรดก็เช่นกัน
ขอให้โชคดี

ปล. ย่อหน้าน้อย ค่อยๆอ่านนะ
ปล2. ถ้าอ่านแล้วงง พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านใหม่

“ My mama always used to tell me: 'If you can't find somethin' to live for, you best find somethin' to die for.' ” : Tupac Shakur

Goodluck,

Introvert man.